Bapak saya : Cerita apa nih?
Saya : Ntah. Cerita P. Ramlee. 3 Abdol kot?
Bapak saya : Betul lar nih. 3 Abdol.
Saya : Owh…
Bapak saya : Dah lama start?
Saya : Baru jek...
Suasana menjadi sunyi sepi.
Masing-masing fokus pada televisyen 21 inchi yang berusia lebih 10 tahun itu.
Saya : Eh? Nih bukan Hang Kebun ke?
Bapak saya : Hang Kebun lar tuh. Yang dalam cerita Seniman Bujang Lapuk.
Saya : Aah lar. Dalam cerita nih pun dia berlakon jugak?
Bapak saya : Cerita P. Ramlee nih pusing-pusing pelakon nya sama je.
Saya : Ye ke?
Bapak saya : Aah. Pelakon dulu makan gaji. Cukup bulan baru dapat gaji. Bukan macam pelakon sekarang. Tuh yang P.Ramlee tak kaya.
Saya : P. Ramlee tak kaya ke dulu ?
Bapak saya : Mana ada kaya….
p/s: Betul ke P.Ramlee tak kaya dulu-dulu? Ke bapak aku jelous dengan P.Ramlee? Aku mula curiga…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
lu mana boleh lawan ayah..dia lagi makan garam dpd kita
hakhakhakhak... nak argue lagi tu..
jgn melawan beb..iye kn jew...kui3..
tapi,bapak lu bikin wa konpius jugak neh!!!
haih~
yela kot p.ramlee x kaya...
betul yan P.ramlee tak kaya..
aku pi muzium p ramlee haritu
pakcik muzium tu citer yg p ramlee tinggal hanya la filem,kenangan,semangat org melayu dan ini
( sambil tangan die tunjuk barangan kepunyaan pramlee yg di pamerkan - takcaya tanye si botak)
Post a Comment